هدف از این مطالعه ارزیابی ریشه گیاه سرخارگل به عنوان افزودنی خوراکی در جیره جوجه گوشتی بود. 340 قطعه جوجه نر 7 روزه (راس 308) به صورت تصادفی بین پنج تیمار آزمایشی (دارای 4 تکرار) شامل جیره شاهد بدون افزودنی، جیره آزمایشی حاوی آنتیبیوتیک فلاوفسفولیپول (ppm 650) و سه جیره آزمایشی حاوی ریشه سرخارگل در سطوح 5/0، 1 و 2 درصد جیره توزیع شدند. وزن بدن جوجهها در 7، 21 و 42 روزگی و مصرف خوراک به صورت هفتگی اندازهگیری شد. در 42 روزگی از 8 جوجه در هر تیمار خونگیری شد، سپس جهت مطالعه اجزاء لاشه و کیفیت گوشت، جوجهها کشتار شدند. نتایج آزمایش نشان داد که وزن بدن و افزایش وزن بدن در جیره حاوی سرخارگل 1% و جیره آنتیبیوتیک در 42 روزگی بیشتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0p<). هر چند مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد. تفاوتی بین وزن اندامهای بدن و راندمان لاشه در میان جیرههای آزمایشی وجود نداشت (05/0p>)، اما وزن روده تیمار آنتیبیوتیک کمتر از سایر تیمارها بود. سطوح فسفر و اسید اوریک خون تیمارهای دارای سرخارگل کمتر از تیمار شاهد و گلوکز خون تیمار آنتیبیوتیک بیشتر از سایر تیمارها بود. آنزیمهای آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تیمارهای سرخارگل، فعالیت کمتری نسبت به تیمارهای شاهد و آنتیبیوتیک داشتند (05/0p<). ارزیابی کیفیت گوشت تیمارهای آزمایشی نشان داد که در معیارهای روشنایی، قرمزی و زردی تفاوتی وجود ندارد (05/0p>). رطوبت گوشت بین تیمارهای آزمایشی تفاوتی نداشت اما پروتئین خام سینه و ران تیمارهای حاوی سرخارگل کمتر از سایر تیمارها بود. pH گوشت ران پس از 30 روز ذخیرهسازی در تیمار شاهد بیشتر بود (05/0p<). به صورت کلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از پودر ریشه سرخارگل به میزان 1% میتواند به عنوان جایگزین آنتیبیوتیک در جیره طیور به کار رود.
)