در مطالعه حاضر تنوع ژنتیکی 100 قطعه مرغ بومی از 5 منطقه در استان خوزستان شامل (آبادان، دزفول، شوشتر، اهواز و ایذه) با استفاده از 6 نشانگر ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفت. DNA، با استفاده از روش استخراج نمکی از نمونههای خون جمع آوری شده، استخراج شد. واکنشهای PCR برای تمامی جایگاهها به خوبی صورت گرفت و مشخص شد که همه جایگاهها از چند شکلی بالایی برخوردار هستند. مقدار فراوانی جایگاههای مورد مطالعه بین 005/0 تا 247/0 بدست آمد. جمعاً 103 آلل مشاهده شد. میانگین PIC به میزان 898/0 برآورد شد. میانگین هتروزایگوسیتی در کل جمعیت 948/0 با بیشترین میزان 97/0 در جمعیت آبادان و با کمترین میزان 92/0 در جمعیت شوشتر برآورد شد. بنابراین آبادان بالاترین و شوشتر پایین ترین تنوع را نشان دادند. درخت فیلوژنتیک حاصل از فاصله ژنتیکی DA به روش UPGMA ترسیم گردید که در این روش شوشتر قدیمیترین جمعیت شناخته شد. در کل، سطح بسیار بالایی از تنوع ژنتیکی در این مطالعه شناسایی شده است.
بنوان کیا, مریم, روشنفکر, هدایت اله, فیاضی, جمال, & چاجی, مرتضی. (1393). بررسی تنوع ژنتیکی مرغ های بومی استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره. علوم دامی, 27(105), 273-282. doi: 10.22092/asj.2015.100757
MLA
مریم بنوان کیا; هدایت اله روشنفکر; جمال فیاضی; مرتضی چاجی. "بررسی تنوع ژنتیکی مرغ های بومی استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره". علوم دامی, 27, 105, 1393, 273-282. doi: 10.22092/asj.2015.100757
HARVARD
بنوان کیا, مریم, روشنفکر, هدایت اله, فیاضی, جمال, چاجی, مرتضی. (1393). 'بررسی تنوع ژنتیکی مرغ های بومی استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره', علوم دامی, 27(105), pp. 273-282. doi: 10.22092/asj.2015.100757
VANCOUVER
بنوان کیا, مریم, روشنفکر, هدایت اله, فیاضی, جمال, چاجی, مرتضی. بررسی تنوع ژنتیکی مرغ های بومی استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره. علوم دامی, 1393; 27(105): 273-282. doi: 10.22092/asj.2015.100757
)