با هدف بررسی اثرات روش خوراکدهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراکدهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه لیزین (سطح پیشنهادی سویه آرین و سطح 8 درصد بیشتر از آن) از روز نخست پرورش و روشهای خوراکدهی پس از 10 روزگی اعمال شدند. در روش خوراکدهی متناوب، حذف دان در چند وعده انجام شد و در روش خوراکدهی پیوسته، حذف دان تنها در یک مرحله صورت گرفت. جیرهها در چهار مرحله 0 تا 11، 12 تا 24، 25 تا 36 و 37 تا 49 روزگی اعمال گردیدند. وزن بدن، مصرف خوراک و تلفات ثبت شدند. در 49 روزگی، پنج قطعه پرنده از هر تکرار کشتار و قسمتهای مختلف لاشه شامل سینه، ران، پشت، کمر و چربی حفره بطنی به صورت درصدی از وزن زنده مشخص شد. افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24، 36 و 45 روزگی باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. با افزایش سطح اسیدهای آمینه ضروری در جیره سرعت رشد بهبود یافت بهطوری که در 36، 45 و 49 روزگی تفاوت معنیدار مشاهده شد. مصرف خوراک با افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24 و 36 روزگی کمتر شد ولی در سنین 45 و 49 روزگی افزایش یافت. محدودیت خوراک سبب بهبود معنیدار ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. شدت محدودیت خوراک با بهبود ضریب تبدیل خوراک رابطه مستقیم داشت. بهطوری که خوراکدهی متناوب سبب کاهش بیشتر ضریب تبدیل خوراک شد. مصرف خوراک با اعمال محدودیت کاهش یافت اما تفاوتها تنها در 24 و 45 روزگی معنیدار شدند )05/0(P<. محدودیت خوراک سبب کاهش معنیدار )05/0(P< درصد سینه شد. بهطور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که برنامههای محدودیت خوراک اثر منفی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد. همچنین نتایج نشان دادند که به جای استفاده از سطوح بیشتر اسیدهای آمینه در جیره جوجههای گوشتی میتوان از سطح کمتر اسیدهای آمینه به همراه اعمال برنامه مناسب خوراکدهی استفاده نمود
)